Damska koszula, zanim weszła w skład bielizny osobistej, była po prostu górną częścią stroju kobiecego, widoczną, chociaż częściowo przesłanianą innymi szczegółami garderoby. Kiedy przyszła moda na odzienie wierzchnie o wiele bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz mniej dostrzegalna, w ostateczności całkiem ukryta pod suknią bądź bluzką. Niemniej jednak noszono ją nadal ze względu na ochronę przed chłodem oraz dla komfortu, bo najczęściej była uszyta z tkaniny delikatniejszej niż suknia wierzchnia, w szeregu przypadków sztywna oraz szorstka. W ten sposób koszula stała się elementem damskiej bielizny osobistej.
Dla wygody szyto koszule o coraz prostszym kroju oraz pokaźniejszym dekolcie. Pomimo, iż koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie zdobiono ją haftami i koronkami - wypróbuj https://hurtownia-lorena.pl. W czasie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, ozdabiane koronkowymi wstawkami. Długość koszuli dopasowana była do długości sukni pasującej ważnej modzie, innymi słowy stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku rozpoczęto szyć koszule z dzianin oraz tanin z włókien syntetycznych, z początku nylonu, następnie sztucznego jedwabiu i tzw. szermezy.
